واکسن کرونا

واکسن کرونا

همیشه تهمت زدن و دروغ گفتن آسان بوده و البته باور کردنش برای افرادی که خود را به آن راه زده اند آسان ترست. روی کلام با آنهایی نیست که گوش خود را به دشمنان ملت فروخته اند بلکه با دوستانم ست. همیشه به موقع پای سخنان رهبر که باشیم و گوش دل به آن بدهیم باعث می شود هیچ وقت گول ریز و درشت دروغ های نوچه های روباه پیر را نخوریم. خدا کند که همه برای  امام خود عباس باشیم.

همیشه سخنان امام خامنه ای با منابع صوتی تصویری و متنی از اینجا در دسترس است.

http://khamenei.ir

سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد ، ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد ، ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR قاب‌هایی خاطره‌انگیز از دیدارهای حضوری مردم با رهبر انقلاب، پیش از شیوع ویروس کرونا را در نماهنگ «دل تنگ دیدار» منتشر کرد.

آیت الله امام خامنه ای مدظله العالی در بخشی از بیانات در سخنرانی تلویزیونی به مناسبت عید قربان فرمودند:

یکی از دل‌خوشی‌های بنده، همیشه در طول این سالهای متمادی، دیدارهای با مردم بوده؛ یکی از دلبستگی‌های اینجانب و حوادث پُرجاذبه برای من، دیدار با مردم بوده که یک چیزی بشنوم، یک چیزی بگویم و با طبقات مختلف مردم دیدار کنیم؛ این دشمن حقیر و خطیر یعنی ویروس کرونا -که هم خیلی حقیر و صغیر است، هم خیلی خطرناک و خطیر است- مانع شده است. ۱۳۹۹/۰۵/۱۰

 

جانان ما، دلتنگ مایید؟! مهرتان در دلمان، شوقتان در سرمان. محتاج دیدار شماییم. کاش این مهجوری زودتر پایان بیابد.

پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود

مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود

یاد باد آن صحبت شب‌ها که با نوشین لبان

بحث سر عشق و ذکر حلقه عشاق بود

پیش از این کاین سقف سبز و طاق مینا برکشند

منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود

از دم صبح ازل تا آخر شام ابد

دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود

سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد

ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود

حسن مه رویان مجلس گر چه دل می‌برد و دین

بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود

بر در شاهم گدایی نکته‌ای در کار کرد

گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود

رشته تسبیح اگر بگسست معذورم بدار

دستم اندر دامن ساقی سیمین ساق بود

در شب قدر ار صبوحی کرده‌ام عیبم مکن

سرخوش آمد یار و جامی بر کنار طاق بود

شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خلد

دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود

  دیوان حافظ، غزل شمارهٔ ۲۰۶